I want to be like Jürgen Klopp

Είναι ο Jürgen Klopp ο νέος Jose Mourinho; Είναι ο ιδανικός συνδυασμός Mourinho-Guardiola; Είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου; Θα σφαχτούν στα πόδια του όλες οι μεγάλες ομάδες;

Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω ένα κείμενο για να προσπαθήσω να δώσω απαντήσεις στις παραπάνω απορίες (μου). Ηθελα να βάλω κάτω γεγονότα και σκέψεις, να συγκρίνω τους τρεις προπονητές, να δω σε τι διαφέρουν, σε τι μοιάζουν, σε ποιο ρόλο είναι κορυφαίοι, ποιος είναι ο καλύτερος κτλ. Κακώς. Χαζομάρες σκεφτόμουν. Τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει μεγάλη σημασία αυτή τη στιγμή. Αν έγραφα ένα τέτοιο κείμενο θα αδικούσα τον Γερμανό.

You’ll Never Walk Alone

Ο Klopp δεν είναι ουρανοκατέβατος, δεν εμφανίστηκε χθες. Φέτος συμπληρώνει 12 χρόνια στους πάγκους. Πριν γίνει προπονητής, έπαιξε ως επιθετικός και αμυντικός (Λαμπριάκος φάση) στην Mainz για 12 σεζόν. Το καλοκαίρι του 2001 ανέλαβε την τεχνική της ηγεσία. Η Mainz με το ζόρι είχε καταφέρει να παραμείνει στη 2^η κατηγορία της Γερμανίας. Ο Klopp τους άλλαξε αμέσως επίπεδο. Την πρώτη σεζόν έχασαν την άνοδο για ένα βαθμό. Την επόμενη στην ισοβαθμία. Τα κατάφεραν το 2004, όταν η μέχρι και την τελευταία αγωνιστική 3^η Aachen ηττήθηκε στην έδρα της Karlsruher. «Πείτε μου ποια άλλη πόλη, ποια άλλη ομάδα θα είχε αντέξει τον πόνο που αντέξαμε εμείς τα δύο προηγούμενα χρόνια» είχε πει τότε. Αυτοί άντεξαν, έμειναν πιστοί στο πλάνο τους, ήταν ενωμένοι και το ποδόσφαιρο τους δικαίωσε.

Εκείνο το καλοκαίρι ο Klopp είχε προτάσεις από καλύτερες ομάδες, τις απέρριψε όλες, έμεινε στην Mainz την κράτησε για 3 σεζόν στην πρώτη κατηγορία, έπαιξαν στο Europa League. Το 2007, όταν υποβιβάστηκαν, όλοι πίστεψαν πως είχε έρθει η ώρα να κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Αυτός συνέχισε επειδή «ζούσα σε ένα μέρος που το είχα επιλέξει και ήταν γεμάτο από ανθρώπους που ήθελα να είμαι μαζί τους». Εμεινε για να επαναφέρει την ομάδα στην πρώτη κατηγορία, αλλά τελικά δεν τα κατάφερε (κλασικά στο τσακ, για δύο βαθμούς). «Απέτυχα, ο κύκλος έκλεισε», δήλωσε και ανέλαβε να ανεβάσει επίπεδο και την Dortmund. Πριν φύγει όμως έπρεπε να αποχαιρετήσει την οικογένειά του…

(Να σημειωθεί πως την επόμενη σεζόν η Mainz πήρε την άνοδο και μέχρι σήμερα παραμένει στην Bundesliga, ενώ το 2011 έφτασε μέχρι και την 5^η θέση. Αυτό για να καταλάβουμε πως είχε βάλει γερές βάσεις-προφανώς μαζί με τη διοίκηση- και δεν άφησε πίσω του καμένη γη.)

Στη Βεστφαλία βρήκε μια ομάδα που πρόσφατα είχε γλιτώσει τη διάλυση και έψαχνε τον άνθρωπο που θα την έκανε να ονειρευτεί ή/και να ζήσει ξανά τα μεγαλεία του παρελθόντος. Το 2008 η Borussia έδωσε μάχη για να μείνει στην Bundesliga. Την πρώτη σεζόν με τον Klopp στον πάγκο έχασε για λίγο την Ευρώπη, τη δεύτερη για λίγο το Champions League, το 2011 πήρε πρωτάθλημα, το 2012 έκανε το νταμπλ και φέτος την έμαθε όλη η Ευρώπη. Ο Klopp με τη βοήθεια και τη στήριξη της διοίκησης οργάνωσε τις ακαδημίες, έκανε σωστές και προσεγμένες μεταγραφές, εισήγαγε νέες μεθόδους προπόνησης (Footbonaut, Life Kinetik), έκανε λάθη, έμαθε, βελτιώθηκε κι έφτιαξε μια ομάδα που κερδίζει τρόπαια και χαίρεσαι να την βλέπεις. Μια ομάδα ξεχωριστή.

Τέρμα τα γκάζια

Μοναδική περίπτωση είναι και ο ίδιος ο Klopp. Ενας άνθρωπος γεμάτος ζωή, που αγαπάει το ποδόσφαιρο, απολαμβάνει αυτό που κάνει, δε φοβάται να δοκιμάσει νέα πράγματα (όχι όμως ναρκωτικά. «Ποτέ δεν έχω πάρει, αλλά έχω ακούσει για αυτά. Μόνο το ποδόσφαιρο μπορεί να σε κάνει να νιώσεις όπως όταν παίρνεις ναρκωτικά»), θέλει να συνεργάζεται με ανθρώπους που τον αγαπάνε και τους αγαπά. Είναι ένας οπαδός, ένας από εμάς που ζει το όνειρό του, σέβεται την μπάλα, θα πέθαινε για τους παίκτες του και το ίδιο θα έκαναν και αυτοί. «Ο,τι λέει είναι ο λόγος του Θεού για μας, τον πιστεύουμε και πιστεύει και αυτός σε μας», έλεγε o Subotic, μετά το 4-1 κόντρα στην Real.

Ο Klopp δε θέλει να είναι ο καλύτερος, δε θέλει να έχει τους καλύτερους παίκτες («Ο Messi είναι ο κορυφαίος, πολύ απλά είναι πολύ καλός για όλους εμάς, αλλά εγώ απολαμβάνω κάποιον σαν τον Michu»). Ντάξει, δηλαδή προφανώς «αν νικήσω, θα είναι κάτι φανταστικό, αλλά δε θέλω απλώς να νικάω, θέλω να αισθανθώ, να νιώσω». Ακόμα κι αν αυτό που θα νιώσει είναι πόνος (βλέπε πρώτες σεζόν στην Mainz). Θέλει η ομάδα του να παίζει «με τέρμα το γκάζι. Να… στάζει ζωντάνια». Να δημιουργήσει κάτι ωραίο, γεμάτο ζωή και ενέργεια, που θα το χαίρονται όλοι. Κι αυτός και οι παίκτες του και ο κόσμος. Θέλει να φτιάξει κάτι δικό του, μοναδικό. «Εχουμε τον δικό μας τρόπο. Η αντιγραφή δεν είναι καλή. Ποτέ».

Κάπως έτσι, αναγέννησε μαζί με τους παίκτες του, τη διοίκηση και τους οπαδούς, μια ομάδα που μέχρι πριν λίγα χρόνια κινδύνευε με αφανισμό. Μας άφησε με το στόμα ανοιχτό και τώρα ήρθε η ώρα να το χαρεί. «Φυσικά και θα πιούμε, θα το διασκεδάσουμε. Θα ήμουν ηλίθιος αν δεν άφηνα τους παίκτες μου να γιορτάσουν», έλεγε χθες το βράδυ. Εφτιαξε τον Ajax του 2013 κάνει δηλώσεις που κεντρίζουν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και είναι πάντα με το χαμόγελο στα χείλη («Σφίγγω τα δόντια μου πάντα. Όταν βλέπω ένα μικρό αγόρι, ένα μωρό, σφίγγω τα δόντια μου. Είναι φρικτό και το παιδί αρχίζει να κλαίει και εγώ πρέπει να φύγω. Αλλά και όταν χαίρομαι, έχω πάλι μια παρόμοια αντίδραση. Μερικές φορές το πρόσωπό μου με φοβίζει, αλλά το έχω συνηθίσει»). Ε, τι άλλο να κάνει για να κερδίσει την προσοχή όλων μας;

Η αναγνώριση…

Εστω κι αργά, έφτασε η στιγμή της αναγνώρισης, . «Πέρυσι κάναμε το νταμπλ και κανείς δεν έδωσε σημασία. Νικήσαμε 5-2 την Bayern και όλοι αδιαφόρησαν. Νικήσαμε την Real, την City και όλοι πλέον ασχολούνται μαζί μας».

Το παράπονο του Klopp δεν είναι ότι δεν ασχολούνταν μαζί του. Δεν τον νοιάζει να πάρει τα εύσημα και τη δόξα, να πουν ότι είναι ο κορυφαίος. Το καταλαβαίνεις όταν δεις 2 λεπτά από οποιαδήποτε συνέντευξη δίνει μετά από κάποια επιτυχία. Αυτό που θέλει είναι να αναγνωριστεί η δουλειά που κάνουν όλοι στην Dortmund και ειδικά η προσπάθεια και η ποιότητα των παικτών. «Ο καθένας θα μπορούσε να προπονήσει την ομάδα μου. Ο καθένας, η Dortmund έχει… υπερπαίκτες».

…και το ταβάνι

Όταν του ζήτησαν τη γνώμη του για την Bundesliga μεταξύ άλλων είπε: «Είναι φανταστική για τους οπαδούς. Δεν είναι η καλύτερη λίγκα, αλλά είναι η πιο ελκυστική». Θα μπορούσε να μιλάει για την ομάδα του, αλλά πάλι μπορεί και όχι, αφού «δε με νοιάζει ποιος είναι ο καλύτερος, αλλά ποιος καταφέρνει τα περισσότερα με βάση τις δυνατότητές του. Ένα πραγματικά καλό άλογο πηδάει όσο ψηλά μπορεί».

Εντάξει, λοιπόν θα περιμένουμε ακόμα μερικές μέρες για να δούμε αν η ομάδα του βρήκε ταβάνι. Αλλά, ακόμα κι αν βρήκε, έχει χρόνια μπροστά της για να το σπάσει. Εξάλλου, ο Κλόπαρος εκεί θα είναι για αρκετό καιρό ακόμα. «Εχω συμβόλαιο μέχρι το 2016 και σίγουρα δεν πρόκειται να φύγω μέχρι να λήξει».

Τα λεφτά είναι… υπερτιμημένα

Ναι, αλλά πόσο καιρό να αντέξει κανείς χωρίς την οικονομική άνεση της Bayern, της Chelsea και των υπόλοιπων; «Φαίνεται ότι τα λεφτά κάνουν κουμάντο, αλλά θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να είμαστε μια… δυσάρεστη ομάδα για τους αντιπάλους. Δε χρειαζόμαστε περισσότερα λεφτά». Η Dortmund έχει χάσει πολλούς παίκτες τα τελευταία χρόνια (Petric, Valdez, Sahin, Kagawa, Barrios, Perisic). Όχι μόνο βρήκε αντικαταστάτες (έχει ένα από τα κορυφαία δίκτυα scouting και δουλεύει και εμπιστεύεται τις ακαδημίες της), αλλά έγινε και καλύτερη ομάδα.

Εξάλλου, για να μη φθαρείς πρέπει να ανανεωθείς, ειδικά αν έχεις συνέχεια πατημένο το πόδι στο γκάζι. Ο  Sahin έχει δηλώσει πως «θα πεθαίναμε για αυτόν [Klopp]». Όταν όμως αλλάξεις επίπεδο, έρθουν οι επιτυχίες κι αρχίσουν να ηχούν σειρήνες θα αρχίσεις να ανακαλύπτεις πως δεν υπάρχει μόνο ένας θεός. Τον θεό όμως δεν τον πειράζει αν χάσει μερικούς πιστούς, θέλει να έχει κοντά του όσους τον αγαπάνε. Οσο συνεχίζει να κάνει θαύματα, αλλά κυρίως όσο παραμένει ωραίος τύπος, θα βρίσκονται πολλοί που θα θέλουν να πεθάνουν για χάρη του. Και έτσι, θα συνεχίσει να φτιάχνει ιστορίες για το μέλλον.

 

*Οι περισσότερες δηλώσεις του Klopp είναι από τη συνέντευξη που είχε δώσει στην El Pais, πριν από περίπου 2 μήνες. Μπορείτε να τη διαβάσετε στα αγγλικά εδώ.